13/10 ΛΟΥΤΡΑ ΠΟΖΑΡ- ΟΡΜΑ-Ι.Μ.ΑΓ.ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ΜΟΓΛΕΝΩΝ  15€

Αναχώρηση στις 9:00 από Καμάρα (τα υπόλοιπα σημεία αναχωρήσεων πριν και μετά την Καμάρα θα καθοριστούν κατόπιν συνεννοήσεως).

ΛΟΥΤΡΑ ΠΟΖΑΡ         

Τα Λουτρά Πόζαρ (Λουτρακίου) βρίσκονται στην Επαρχία Αλμωπίας, 13χμ. βορειοδυτικά της Αριδαίας, στο νομό Πέλλας. Απλώνονται στους πρόποδες του όρους Καϊμάκτσαλαν, λίγα χλμ. από τα Ελληνοσκοπιανά σύνορα. Η περιοχή είναι χτισμένη στις όχθες του θερμοπόταμου που διασχίζει την περιοχή.

Τα ιαματικά, θερμά νερά, με σταθερή θερμοκρασία 37οC, αναβλύζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια από τα βουνό, όπου δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τοπίο βουνού και δάσους. Επισκέπτες καταφθάνουν στα Λουτρά από κάθε γωνιά της Ελλάδας είτε για να δεχθούν τις ευεργετικές ιδιότητες των ιαματικών νερών (θεραπευτικών – χαλαρωτικών), είτε για να αποδράσουν στα πανέμορφα βουνά με τις σπηλιές, είτε  και τα δύο.

Οι εγκαταστάσεις του όλου συγκροτήματος είναι οργανωμένες σε μια μικρή λουτρόπολη με ξενοδοχεία, πισίνες, αποδυτήρια, εστιατόρια, μπαρ, προσφέροντας κάθε δυνατή εξυπηρέτηση στον λουόμενο.

Οι ιαματικές πηγές Λουτρών Λουτρακίου ή Λουτρών Πόζαρ, αναβλύζουν σε υψόμετρο 360 -390 μ.Δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και φτάνει σε μεγάλο βάθος, όπου θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα και άλλα συστατικά.Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού συνιστώνται για παθήσεις του κυκλοφοριακού και του αναπνευστικού συστήματος, ρευματοπάθειες, γυναικολογικές και δερματικές παθήσεις. Επίσης, ενδείκνυται η ποσιθεραπεία για παθήσεις ήπατος, νεφρών, χολής, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος.

ΟΡΜΑ

Είναι το μικρό ορεινό χωριό, το οποίο ο Μακεδόνας στρατηλάτης αγαπούσε πολύ, τόσο για τα κάστανα και τα κεράσια που παράγει η περιοχή, όσο και για το απόκοσμο δάσος της Όρμας, ή αλλιώς «Μαύρο Δάσος». Λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος από εκεί έκοβε ξύλα για να φτιάξει σάρισες, λίγο πριν ξεκινήσει για τις πολεμικές του εκστρατείες. Σήμερα, η Όρμα αποτελεί όμορφο ησυχαστήριο και θεωρείται ο δεύτερος τουριστικός προορισμός της Αλμωπίας μετά το Λουτράκι, διαθέτοντας ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενώνες, ξενοδοχεία και εστιατόρια.

Η ονομασία του χωριού οφείλεται κατά μια εκδοχή στην ομώνυμη αρχαία μακεδονική πόλη που τοποθετείται στην ευρύτερη περιοχή ενώ σύμφωνα με άλλη στα νερά του ποταμού που ξεχύνονταν ορμητικά μέσα από το βουνό. Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι η λέξη «’Όρμα» προέρχεται από το ρήμα ορμά-ω και θέλει να δηλώσει  ότι το χωριό βρίσκεται σε σημείο όπου τα νερά του ποταμού ξεχύνονται με ορμή.

Η βιοποικιλότητα της τοποθεσίας είναι πολύ σημαντική και η περιοχή είναι από μόνη της φυσικό αξιοθέατο, καθώς βρίσκεται σε ένα καταπράσινο περιβάλλον με καταρράκτες και πλατάνια. Συγκεκριμένα, την πλατεία του χωριού διασχίζει ένα υπέροχο ποταμάκι που προσφέρει αγαλλίαση στον κάθε περαστικό με τον ήχο από τα ρυάκια του.

Ι.Μ.ΑΓ.ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ΜΟΓΛΕΝΩΝ  

Ο 12ος και 13ος αιώνας αποτελούν την κατεξοχήν περίοδο ακμής της Μονής των Μογλενών. Στους αιώνες που ακολουθούν δύσκολα ανιχνεύεται η ύπαρξη της. Ωστόσο έχουμε αναφορές, ότι την περίοδο της Τουρκοκρατίας πυρπολήθηκε και καταστράφηκε από τους μουσουλμάνους της Αλμωπίας αρκετές φορές.

Ακόμη η τοπική παράδοση στους Προμάχους αναφέρει πως όταν πυρπολήθηκε και καταστράφηκε το «Μεγάλο Μοναστήρι» της Όσσιανης (σημερινή Μονή Αρχαγγέλου), οι μοναχοί εγκατέλειψαν την κατεστραμμένη μονή και κατευθύνθηκαν προς τους Προμάχους, επειδή προφανώς η μονή του Αγίου Ιλαρίωνα ήταν θυγατρική μονή, δηλαδή μετόχι της Μονής της Όσσιανης (Αρχαγγέλου). Οι κάτοικοι όμως τρομοκρατημένοι από τις αγριότητες των Τούρκων δεν δέχθηκαν τους μοναχούς πλησίον του χωριού τους. Οργισμένος τότε ο ηγούμενος παρακάλεσε τον Θεό να στείλει φίδια γύρω από το μετόχι και άφησε ευχή και κατάρα να μην παύσει ο δυνατός αέρας που φύσαγε, μέχρις ότου ανεγερθεί και πάλι το κοινόβιο. Αξιοσημείωτο ακόμη είναι να αναφερθεί ότι κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με την παράδοση, λειτουργούσε κρυφό σχολειό όπου έρχονταν μαθητές από όλη την γύρω περιοχή για να διδαχθούν τα ελληνικά γράμματα και την ορθόδοξη πίστη. Από ιστορικές μαρτυρίες της εποχής του 19ου αιώνα μαθαίνουμε ότι κατά το 1868 ο λόφος ήταν σκεπασμένος με πεταμένες πέτρες και πως υπήρχε ακόμη τμήμα του ανατολικού τείχους του μοναστηριακού ναού με τρία παράθυρα. Ο τοίχος ήταν κτισμένος με λαξεμένες πέτρες. Όπως φαίνεται παρά την καταστροφή της Μονής η λατρεία του Αγίου ήταν πολύ ζωντανή.